เสรีภาพในการเคลื่อนไหวเป็นหนึ่งในเสาหลักของสหภาพยุโรป สล็อตแตกง่าย เมื่อพูดถึงการดูแลสุขภาพในประเทศที่ยากจนที่สุดของกลุ่ม มันก็เป็นปัญหาเช่นกันแพทย์และพยาบาลย้ายจากประเทศหนึ่งไปยังอีกประเทศหนึ่งมากกว่าวิชาชีพอื่นๆ ที่ได้รับการควบคุมอย่างเข้มงวดในสหภาพยุโรป และกระแสมักจะไปจากตะวันออกไปตะวันตก จากประเทศในสหภาพยุโรปที่ยากจนกว่าไปสู่ประเทศที่ร่ำรวยกว่า การวิเคราะห์ข้อมูลของคณะกรรมาธิการยุโรปของ POLITICO พบว่าการอพยพของผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลสุขภาพนั้นเด่นชัดเป็นพิเศษจากยุโรปตะวันออกและใต้ ผลที่ตามมาคือ ประเทศเหล่านี้กำลังฝึกอบรมแพทย์ให้กับเพื่อนบ้านที่ร่ำรวยกว่า
พา Ingmar Lindström ซึ่งสำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนแพทย์
ของมหาวิทยาลัย Tartu ในเอสโตเนียในปี 2544 ทั้งหมดที่เขาต้องทำเพื่อเพิ่มเงินเดือนของเขาเป็นสี่เท่าก็คือย้าย 200 กิโลเมตร
เขาทำเงินได้ประมาณ 600 ยูโรต่อเดือนในฐานะแพทย์ในเอสโตเนีย ทำงานด้านเวชศาสตร์ครอบครัว และเรียนปริญญาเอก เขาสนุกกับงานและชอบสถานที่ที่เขาอาศัยอยู่ “แต่มันไม่จ่ายบิลทั้งหมด” เขากล่าว “นั่นเป็นเหตุผลหลักที่ฉันคิดว่าฉันจะไปฟินแลนด์”
เพียงข้ามอ่าว หมออายุน้อยทำเงินได้ 2,000 หรือ 3,000 ยูโรต่อเดือน ซึ่งเป็นสี่ถึงห้าเท่าของที่พวกเขาสามารถทำได้ในเอสโตเนีย และการขาดแคลนแพทย์ชาวฟินแลนด์ทำให้การหางานทำได้ง่าย “ไม่กี่ปีหลังจากที่ฉันเรียนจบ 30 ถึง 40 เปอร์เซ็นต์ของชั้นเรียนที่สำเร็จการศึกษาแต่ละชั้นย้ายออกไป” ลินด์สตรอมกล่าว
การให้ความรู้แก่แพทย์เป็นกระบวนการที่ใช้เวลานานและมีค่าใช้จ่ายสูงแต่ไม่ใช่ทุกประเทศจะให้รางวัลแก่ผู้สำเร็จการศึกษาได้เท่าเทียมกัน การใช้จ่ายด้านสุขภาพต่อหัวจะแตกต่างกันอย่างมากในประเทศในสหภาพยุโรป ตั้งแต่ 816 ยูโรต่อปีในโรมาเนียไปจนถึงมากกว่า 4,000 ยูโรในลักเซมเบิร์ก เยอรมนี และประเทศอื่นๆ ในยุโรปตะวันตก ดังนั้นแพทย์และพยาบาลจึงติดตามเงิน
การสำรวจก่อนการเข้าร่วมสหภาพยุโรปของเอสโตเนียในปี 2547 – เพียงสามปีหลังจากลินสตรอมจบการศึกษาจากโรงเรียนแพทย์ – แสดงให้เห็นว่ามากกว่าครึ่งหนึ่งของพนักงานดูแลสุขภาพ 17,749 ของเอสโตเนียกำลังพิจารณาที่จะทำงานในต่างประเทศ ประเทศมีแพทย์ฝึกหัด 4,312 คนในปี 2547; แพทย์กว่า 1,800 คนได้สมัครเข้ารับการคัดเลือกในต่างประเทศตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ในปี 2554 สมาชิกของคณะกรรมการสมาคมแพทย์ครอบครัวเอสโตเนียเตือนถึงอนาคตในประเทศที่ “ไม่มีแพทย์ประจำครอบครัวในรัศมี 100 กิโลเมตร” ตามรายงานของสื่อท้องถิ่น
เอสโตเนียไม่ได้อยู่คนเดียวในการเฝ้าดูเจ้าหน้าที่ดูแลสุขภาพออกไป
โรมาเนียสูญเสียแพทย์ไปครึ่งหนึ่งระหว่างปี 2552-2558 ไม่กี่ปีหลังจากโปแลนด์เข้าร่วมสหภาพยุโรป นักศึกษาแพทย์ปีที่ 5 และ 6 มากกว่า 60% วางแผนที่จะไปทำงานต่างประเทศ สโลวาเกียมีแพทย์ฝึกหัดประมาณ 15,000 คนเมื่อเข้าร่วมสหภาพยุโรปในปี 2547; 3,800 ได้ยื่นขอลาออกตั้งแต่นั้นมา
ผลกระทบที่ยากที่สุดจากการอพยพของแพทย์และพยาบาล: สมาชิกใหม่ล่าสุดของสหภาพยุโรปรวมถึงโปรตุเกสและกรีซที่ได้รับผลกระทบจากวิกฤตตามการวิเคราะห์ข้อมูลคณะกรรมาธิการของ POLITICO
การอพยพไปทางทิศตะวันตกของมืออาชีพรุ่นใหม่ส่วนใหญ่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่อายุเฉลี่ยของแพทย์ในสหภาพยุโรปเพิ่มขึ้น แพทย์มากกว่าหนึ่งในสามในสหภาพยุโรปมีอายุ 55 ปีขึ้นไปในปี 2014 โดยในปี 2020 “ภาวะเกษียณอายุ” นี้จะหมายความว่าแพทย์มากกว่า 60,000 คน – 3.2 เปอร์เซ็นต์ของแรงงาน – จะออกจากวิชาชีพในแต่ละปี
ในบางประเทศ การสูญเสียแพทย์และพยาบาลดูเหมือนจะส่งผลกระทบไปแล้ว ตัวอย่างเช่น ในโรมาเนีย ประชากร 10 เปอร์เซ็นต์รายงานว่าไปโดยไม่มีการรักษาพยาบาล
เมื่อพูดถึงการสรรหาพยาบาลและแพทย์จากประเทศกำลังพัฒนา เป็นที่ยอมรับว่าประเทศเจ้าบ้านมีความรับผิดชอบที่จะไม่ทำให้แห้งแล้งจากประเทศที่พวกเขารับสมัคร ตัวอย่างเช่น ในปี 2542 กระทรวงสาธารณสุขของสหราชอาณาจักรได้ใช้มาตรฐานสำหรับ “การจัดหางานระหว่างประเทศอย่างมีจริยธรรม” รวมถึงรายชื่อประเทศกำลังพัฒนาที่ควรจำกัดการสรรหาบุคลากรทางการแพทย์
รายชื่อดังกล่าวรวมถึงโครเอเชีย ซึ่งสูญเสียแพทย์ 570 คน (ร้อยละ 5 ของทั้งหมด) ให้กับผู้อพยพในสหภาพยุโรป นับตั้งแต่เข้าร่วมกลุ่มในปี 2556 รวมถึงอีกหลายประเทศที่อยู่ในการเจรจาการเข้าเป็นสมาชิกของสหภาพยุโรป
สหภาพยุโรปยังได้นำเอกสารนโยบายที่ยอมรับความรับผิดชอบในการปกป้องประเทศนอกสหภาพยุโรปบางประเทศจากการขาดแคลนการดูแลสุขภาพที่เลวร้ายลง แต่ภายในสหภาพไม่มีการยอมรับเช่นนั้น อันที่จริงคณะกรรมาธิการได้ย้ายเพื่อให้การย้ายถิ่นง่ายขึ้น สล็อตแตกง่าย
